شاید شما نیز این سخن و به عبارتی این شبهه را شنیده باشید که آیا این که می گویند: وقتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قیام کنند، مردمان بسیاری را می کشند؛ به گونه ای که سیل خون در زمین به راه می افتد و حتی انسان های به دنیا آمده از نسل قاتلان امام حسین علیه السلام را هم به عنوان انتقام خون آن حضرت به قتل می رساند، حقیقت دارد؟ آیا به راستی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف با ظهور خود با مردمان این گونه رفتار می کند؟ اگر آری، پس چگونه است که می گویند امام با مردمان با رحمت و رأفت برخورد می کند؟ تناقض این دو مسئله چگونه حل می شود؟
باید توجه داشت که امام واسطه فیض خداوند است که به برکت وجود او برکات الهی شامل حال مردم می شود. زمین به برکت وجود آن ها نعمت های الهی مانند روییدنی ها و میوه ها و محصولاتش را در اختیار جهانیان قرار می دهد و آسمان، باران و سایر روزی ها را بر آن ها نازل می کند و اگر لحظه ای وجود امام از نظام آفرینش حذف شود، زمین اهل خود را هلاک می سازد.
روایات دروغین و محمدبن علی الکوفی
تعداد این روایات به بیش از پنجاه مورد می رسد. از این تعداد، سند نزدیک به سی مورد از آن ها به شخصی به نام محمدبن علی الکوفی می رسد که فردی بدنام و دروغ گو است و تمام علمای رجال بر بی اعتباری روایات او حکم کرده اند. این شخص، در زمان امام حسن عسگری (علیه السلام) می زیسته و از معاصران جناب فضل بن شاذان بوده است.
فضل بن شاذان از اعاظم روات و بزرگان شیعه است که هیچ شکی در جلالت و قدر و منزلت وی وجود ندارد، تا جایی که امام عسکری (علیه السلام) در مدح و توصیف او می فرماید:
انی أغلط اهل الخراسان لمکان الفضل.
به خاطر آن که فضل، خراسانی است، من آرزو داشتم که از اهل خراسان می بودم.
حال، فضل بن شاذان در وصف محمد بن علی کوفی می گوید: «رجل کذاب؛ مردی بسیار دروغ گوست.
و در جایی دیگر اظهار داشته است:
(کدت أقنت علیه؛ نزدیک بود در قنوت نماز لعن و نفرینش کنم).
اکنون به چند نمونه از این دست روایات اشاره می کنیم:
روایت نخست: روایتی است که بیش از یک صفحه از بحارالانوار را به خود اختصاص داده است، در این روایت آمده است:
حضرت مهدی(علیه السلام) پس از ظهور، عده ای از مسلمانان را مورد تعقیب قرار می دهد، آنان نیز فرار کرده به نصارای روم پناه می برند. نصارا به آنان می گویند اگر می خواهید به شما پناه دهیم، باید صلیب برگردن بیاویزید و مسیحی شوید. این گروه نیز از ترس امام زمان مسیحی می شوند. حضرت این مسلمان های فراری را از چنگ نصرانی ها بیرون می آورد، مردان آن ها را می کشد و شکم زنان باردار آن ها را پاره می کند؛ «فیقتل الرجال و یبقر بطون الحبالی.
باید دانست که امام زمان(علیه السلام)، دارای مقام امامت است و بهتر از هر کسی احکام اسلام را می داند.
در دین اسلام اگر زن بارداری مرتکب جنایتی گردد و حد بر او واجب شود، به عنوان مثال اگر زنا دهد و چهار شاهد عادل بر زنا دادن او شهادت دهند و بنا شد که او را حد بزنند، مادامی که این زن باردار است جاری کردن حد بر او حرام است؛ باید صبر کنند تا فارغ شود و بعد حد را بر او جاری سازند. با این همه، آیا حضرت ولی عصر(عج) شکم زن باردار را پاره می کنند؟! آیا این روایت جعل و دروغ نیست؟
روایت دوم: در بحارالانوار، از کتاب غیبة نعمانی به این سند ذکر شده:
عن علی بن الحسین (علیه السلام) عن محمد العطار عن محمدبن الحسن الرازی (مجهول الهویه) عن محمدبن علی الکوفی عین البزنطی عن ابن بکیر عن ابیه عن زراره عن ابی جعفر (علیه السلام): «أیسیر (الحجة) بسیرة النبی (صلی الله علیه واله)؟» فقال: هیهات أن رسول الله سار فی امته باللین و الغائب یسیر بالقتل.
آیا امام مهدی (علیه السلام) بر طبق روش رسول خدا(صلی الله علیه واله) عمل خواهد کرد؟ فرمود: هرگز، رسول خدا (صلی الله علیه واله) با نرمی با امتش رفتار کرد، درصورتی که امام مهدی(علیه السلام) از روش قتل و کشتار استفاده خواهد کرد.
این روایت علاوه بر ان که ضعف سند دارد با روایات صحیحه ای که درباره ی شباهت رفتار امام عصر(علیه السلام) با رفتار پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) وجود دارد در تعارض است.
روایت سوم: «عن محمدبن علی الکوفی عن الکوفی عن البزنطی عن العلاء». در این سند مغیرة بن سعید نیز آمده که حضرت صادق(علیه السلام) در مورد او فرموده است:
لعن الله المغیرة بن سعید أنه دس فی أحادیث أبی کثیرا.
خدا لعنت کند مغیرة بن سعید را همانا که او در روایات پدرم بسیار دست می برد (آن ها را تغییر می داد).
در این روایت همانند روایات قبلی، باز مسئله کشتار مطرح شده است. و این سخن را به امام نسبت می دهند که: سمعت أبا جعفر (علیه السلام) یقول:
لو یعلم الناس ما یصنع الغائب اذا خرج لأحب أکثرهم أن لایروه مما یقتل الناس.
اگر مردم می دانستند مهدی(علیه السلام)پس از ظهور چه می کند بیش تر آن ها دوست نداشتند او را ملاقات کنند به دلیل کشتار مردم توسط او.
چنین سخنی از طرف یک آدم دروغ گو به امام معصوم نسبت داده شده و به هیچ وجه قابل پذیرش نیست؛ چرا که انسان عاقل اگر سخن انسان دروغ گو را مبنی بر شراب خواری فلان مؤمن بشنود باور نخواهد کرد و به خود اجازه نقل این سخن را نخواهد داد چه برسد در مورد امام معصوم. در دنباله این روایت چنین آمده است که:
یقول کثیر من الناس لیس هذا من آل النبی لوکان لرحم.
آن قدر کشتار می کند که مردم می گویند، او از آل پیامبر(ص) نیست؛ چرا که اگر از آل پیامبر بود رحیم و مهربان بودو کشتار به راه نمی انداخت.
روایت چهارم: عن محمدبن علی الکوفی عن البزنطی عن عاصم بن حمید الحناف عن أبی بصیر قال أبو جعفر (علیه السلام)
(لیس شأنه الا بالسیف لا یستتیب أحدا؛ سرو کار مهدی جز با شمشیر نیست و توبه ی کسی را نمی پذیرد).
آیا این شبیه سیره ی رسول الله (صلی الله علیه واله) است؟
نکته مهم این است که محمد بن علی کذاب روایات خود را نوعا به افراد ثقه نسبت می داده تا روایاتش صحیح جلوه کند؛ همان طور که در اینجا نام حناف در سلسله سند آمده که او از ثقات است.
روایت پنجم: عن البطائنی عن أبی بصیر عن أبی عبدالله (علیه السلام)، می گوید: از امام پرسیدم: مهدی کی ظهور می کند؟ فقال: ما تستعجلون بخروج الغائب فوالله ما هو الا السیف و الموت تحت ظل السیف.
چرا برای ظهور غایب (امام زمان) عجله می کنید، به خدا قسم او فقط با شمشیر سروکار دارد و قتل و کشتار.
روایت ششم: از علی بن ابی حمزه ی بطائنی شیخ الواقفیه که قائل به خاتمیت امامت به موسی بن جعفر (علیه السلام) است؛ او می گوید ایشان «امام موسی بن جعفر (علیه السلام)» امام غایب است و اصلا قائل به امام دوازدهم نیست. در روایتی از امام رضا (علیه السلام) نقل شده است که پس از دفن این شخص فرمود: نکیر و منکر عمودی از آتش بر او زدند که: «امتلأ قبره نارا الی یوم القیامة» الان حدود هزار و دویست سال است که در قبرش می سوزد. به هر حال روایت این است؛ عن ابن أبی بطائنی عن أبیه عن أبی بصیر عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال:
اذا خرج الغائب لم یکن بینه و بین العرب و قریش الا السیف ما یأخذ منها الا السیف.
چون آن غایب بیاید، میان او و قریش شمشیر حاکم است و بس و از قریش غیر از شمشیر چیزی دریافت نمی کند.
این ها تنها چند نمونه از روایاتی است که در این زمینه وارد شده است.
صرف نظر از محمدبن علی کوفی، عده ای از روایان دیگر این روایات نیز به هیچ وجه مورد اعتبار نبوده و روایاتشان قابل پذیرش نیست.
وگفتن این نکته حائز اهمیت است که امام زمان(عج) پس از ظهور، هرگز خود آغاز کننده جنگی نخواهد بود؛ بلکه جنگ و خونریزی عظیمی که مطرح می شود، قبل از ظهور و به دست سران حکومت های ظالم و استکباری به وجود می آید. هر چند امام در نتیجه عناد اهل باطل مجبور به مبارزه قهرآمیز با آن ها می شود، اما ابتدا با حکمت و موعظه نیکو آنان را به پذیرش حق دعوت می کند و از مقابله با خود برحذر می دارد. آن گاه نیز که به جنگ می پردازد، تنها با طغیان‌گران و سرکشان به مبارزه می پردازد تا دست از عناد بردارند و از هرگونه تعدی و ستم به دیگران خودداری کنند که این، همان روشی است که همه انبیای الهی آن را به کار بسته اند؛ بدون اینکه کوچک ترین صدمه ای به انسان های بی گناه و مستضعف وارد شود.
================
http://twelfh-imam.blogfa.com
==============
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
